Vandaag heb je amper afspraken in je agenda staan, dus een lekker dagje om eens flink door te werken. Je hebt het al helemaal uitgedacht: ’s ochtends ga je aan de slag met de facturering over de afgelopen maand en in de middag kun je dan je marketingstrategie voor het komende half jaar op een rijtje gaan zetten. Daar heb je zin in.

Maar dan heb je wel de informatie nodig die je vorige week al aan je compagnon had gevraagd. Want zonder die informatie weet je niet precies wat je moet factureren en je wilt daar natuurlijk geen fouten in maken. Zou hij het vergeten zijn?

Je belt hem meteen, maar je krijgt de voicemail. Dat is waar ook, hij had vanochtend een belangrijke afspraak bij een leverancier, dus het zal nog wel even duren voordat je hem te pakken krijgt. De knoop die je al de hele tijd in je maag voelt wordt er niet kleiner op.

Ondertussen kun jij niet aan de slag met de klus die je voor jezelf in gedachten had. En de rest van de week zit je zelf bomvol, dus in het ergste geval moet je de facturering een week doorschuiven. Maar dat betekent dat de inkomsten dan ook pas later zullen binnenkomen, terwijl er nog een paar flinke investeringen op stapel staan de komende weken.

Was je niet ooit voor jezelf begonnen, omdat je ondermeer zelf je tijd wilde kunnen indelen en je niet afhankelijk wilde zijn van anderen? Wat is er in de tussentijd gebeurd dat je je nu in dit lastig parket bevindt?

Samenwerken biedt veel voordelen. Je deelt kosten, risico, je hebt een sparringpartner en je staat er niet helemaal alleen voor als het eens even tegen zit.

Tegelijkertijd vraagt het wel een andere manier van werken. Voor bepaalde beslissingen zal er overeenstemming moeten zijn en dat betekent ook weleens compromissen sluiten. Daarnaast kunnen er afhankelijkheden ontstaan op het moment dat er sprake is van een taakverdeling.

En dan is het de vraag: hoe ga jij om met die verandering? Sterkt het jou in je werk of zit het je in de weg? En wat doe je als die ooit zo veelbelovende samenwerking bij jou tot enorme frustraties leidt en je werkplezier verdwijnt als sneeuw voor de zon? Dan zijn er een paar dingen die je kunt doen:

1. Stel jezelf de vraag vanuit welke waarde je destijds de samenwerking hebt opgezocht. Wat is er voor jou belangrijk aan het kunnen samenwerken en hoe belangrijk vind je dat nu eigenlijk ten opzichte van andere dingen die je ook belangrijk vindt? Welke verschuiving heeft er eventueel plaatsgevonden in jouw waarden-top 10? En wat betekent dat voor de keuze die je nu maakt?
2. Ga in gesprek met je compagnon. Spreek uit wat je dwars zit, geef het aan als je je belemmerd voelt in je werkzaamheden en wees vooral ook duidelijk in wat jij nodig hebt van de ander. Blijf feitelijk en vermijd verwijten en oordelen, zodat je het gesprek met respect naar jezelf en de ander toe kan voeren.
3. Ga bij jezelf na waar die frustraties bij jou op gebaseerd zijn. Wat wordt er bij jou precies geraakt? Waar ben je van overtuigd? Wat zegt dat dan over jou? En wat zou je daarmee willen doen?

Zo zal je weer helder krijgen waarom je ook alweer doet wat je doet en kun je best tot de conclusie komen dat de wereld is veranderd en dat je nieuwe keuzes wilt maken. Nou, wat let je?