Ooit werd iemand, weliswaar niet letterlijk, groot door de zin: “Zeg maar nee, dan krijg je er twee”. ‘Nee’ zeggen heeft dus blijkbaar zijn voordelen. Je vraagt je dan ook af waarom we dat dan niet gewoon vaker doen.

Eerste keer
Onlangs deed ik iets dat ik nog niet eerder had gedaan. Aan het einde van een kennismaking en intake met een potentiële klant kwam ik tot de conclusie dat er onvoldoende voedingsbodem aanwezig was en dat we daarom beter niet aan het traject zouden beginnen. Dus lieten we het bij deze kennismaking.

Energievreter
Tot voor kort was ik altijd van mening geweest dat we toch wel tot een voor de klant succesvolle afsluiting van het traject konden komen. En dat vind ik nog steeds. Want het bleek uiteindelijk ook altijd zo te zijn. Maar dat ging dan soms wel gepaard met voor mij energievretende processen. En dat vind ik het niet meer waard.

Wederzijdse ontmoeting
Ik coach graag en begeleid mijn klanten met plezier in hun proces om te komen tot verdere persoonlijke ontwikkeling. Daarbij zie ik coaching als een wederzijdse ontmoeting, waarbij beiden een inspanning leveren en gemotiveerd zijn om het gesprek aan te gaan. Alleen bleek dat in de praktijk niet altijd zo uit te pakken. En dan wordt het hard werken, voor de coach.

Bevrijdend
Nu heb ik geen hekel aan hard werken. Maar ik ben wel steeds meer gaan inzien dat mijn inspanningen in lijn horen te liggen met mijn principes en persoonlijke waarden. Om nu eens te zeggen “Nee, dat ga ik niet doen” voelde goed, bevrijdend zelfs. Omdat ik daarmee recht deed aan mezelf en aan mijn waarden. Natuurlijk kan ik me altijd voegen naar de ander en daar al mijn energie op zetten, maar daarmee zou ik mezelf en mijn eigen gevoelens verloochenen.

Drijfveer
Terwijl het nu juist die persoonlijke waarden zijn die mij drijven in mijn handelen. Niet verwonderlijk dus dat het voor mij zo’n energielek was als ik hier tegenin ging. Voor mij is het dus wel helder geworden: tegen energievreters zeg ik voortaan luid en duidelijk “NEE”.