Hard luck
“Hoezo ben jij zo hard voor jezelf?” Die vraag werd me vroeger wel gesteld. “Wat een onzin”, dacht ik dan, “ik doe er toch niemand kwaad mee?” Toch wel, denk ik nu. Vooral mezelf.
Lees meer “Hard luck”“Hoezo ben jij zo hard voor jezelf?” Die vraag werd me vroeger wel gesteld. “Wat een onzin”, dacht ik dan, “ik doe er toch niemand kwaad mee?” Toch wel, denk ik nu. Vooral mezelf.
Lees meer “Hard luck” →Dat ‘tuinpad van mijn vader’ roept bij mij altijd nostalgische gevoelens op. Maar hoe is het eigenlijk met de beleving van mijn eigen historie? Daar kwam ik onlangs achter toen ik zomaar toerist was in mijn oude buurt. Want die geschiedenis bepaalt wie ik ben.
Lees meer “Green, green grass of home” →“Hoe meer je jezelf bent, hoe minder je als iedereen bent, dat maakt je uniek,” heeft Walt Disney ooit gezegd. Maar ‘jezelf zijn’, hoe doe je dat? Hoe kom je daar? Voor de één een vanzelfsprekend pad, voor de ander een weg vol kuilen en obstakels.
Lees meer “Who am I?” →Eén van de lievelingsliedjes van mijn vader vroeger was ‘Bedankt lieve ouders’ van Vader Abraham. Steeds weer hoorde ik dat liedje in de auto tijdens de ritjes op zondag naar opa’s en oma’s. En ik raakte er ook van doordrongen wat een grote gift ik meekreeg van mijn ouders. Dat beeld kantelt niet zomaar.
Lees meer “Don’t be cruel” →‘Lo·ya·li·teit (de; v; meervoud: loyaliteiten) Eigenschap dat je iemand of iets altijd steunt en niet alleen laat.’ Een kind is per definitie loyaal aan de ouders. Dat gebeurt instinctief en uit eigen belang. Want een kind is nu eenmaal afhankelijk van de ouders. Maar wat als je tussen twee vuren komt te zitten?
Lees meer “A little less conversation” →“Elviskinderen zijn overal, in elke leeftijdsgroep en in iedere laag van de maatschappij”, schrijft Ard Nieuwenbroek. Je zult er dus wellicht één kennen of misschien zelf één zijn. Hoe dan ook, de mogelijke impact van opgroeien als een Elviskind kun je dagelijks om je heen waarnemen.
Lees meer “I’ll be there” →